Terdapat tiga subkategori aram-temaram ditetapkan dan diterima secara meluas: aram awam (paling terang), aram nautika, dan aram astronomi (paling gelap).[1]

Aram awam

Dalam keadaan cuaca yang cerah, aram-temaram awam menganggarkan had iaitu pencahayaan matahari mencukupi untuk mata manusia membezakan dengan jelas objek daratan. Cahaya matahari yang cukup menyebabkan sumber-sumber cahaya tiruan yang tidak diperlukan bagi kebanyakan aktiviti luar. Pada fajar awam, permulaan aram awam pagi, dan pada waktu senja awam, pengakhiran masa aram awam petang, cahaya matahari menggariskan dengan jelas ufuk manakala bintang paling terang dan planet boleh kelihatan. Seperti yang diperhatikan dari Bumi (lihat magnitud ketara), pencerap langit kenal Zuhrah, planet paling terang, sebagai "bintang fajar" atau "bintang petang" kerana mereka boleh melihatnya semasa aram awam.

Penggubal undang-undang telah memaktubkan konsep aram awam. Ketetapan sedemikian biasanya menggunakan tempoh yang ditetapkan selepas matahari terbenam atau sebelum terbit matahari (paling biasa 20-30 minit), bukannya berapa darjah matahari berada di bawah ufuk. Contohnya termasuk tempoh berikut: apabila pemandu kereta mesti menghidupkan lampu mereka (dipanggil masa menyalakan di UK); apabila memburu adalah dihadkan; apabila jenayah pecah rumah dianggap sebagai pecah rumah waktu malam, yang membawa hukuman yang lebih berat dalam sesetengah bidang kuasa.

Tempoh ini boleh memberi kesan apabila juruterbang memerlukan penarafan malam untuk menerbangkan pesawat. Di Amerika Syarikat, aram awam untuk penerbangan ditakrifkan dalam Bahagian 1.1 Peraturan Penerbangan Persekutuan (FARs)[7] sebagai masa yang disenaraikan dalam American Air Almanac.[8]

Aram nautika

Sebelum fajar nautika dan selepas senja nautika, pelayar tidak boleh mengemudi dengan ufuk di laut.[2] Pada fajar nautika dan senja nautika, mata manusia mendapati sukar, jika tidak mustahil, untuk membezakan kesan pencahayaan berhampiran titik ufuk matahari terbenam atau matahari terbit ("cahaya pertama" setelah fajar nautika tetapi sebelum fajar awam dan "teja" selepas senja awam tetapi sebelum senja nautika).

Kelasi boleh mengambil penampakan bintang yang boleh dipercayai daripada bintang-bintang yang mudah dikenali, semasa peringkat aram-temaram nautika apabila mereka dapat membezakan ufuk yang boleh dilihat sebagai rujukan.

Dalam keadaan atmosfera yang baik dengan ketiadaan penerangan, semasa aram-temaram nautika, mata manusia boleh membezakan bentuk umum objek di tanah tetapi tidak boleh nampak dalam operasi luar yang lebih terperinci.

Aram nautika mempunyai pertimbangan tentera juga. Singkatan BMNT (begin morning nautical twilight (mula aram nautika pagi), i.e. fajar nautika) dan EENT (end evening nautical twilight (akhir aram nautika petang), i.e. senja nautika) digunakan dan dipertimbangkan apabila merancang operasi ketenteraan. Sebuah unit tentera boleh mengendalikan BMNT dan EENT dengan keselamatan yang dipertingkatkan. Ini adalah sebahagiannya disebabkan oleh taktik bertarikh kembali ke Perang Perancis dan Indian (sebahagian daripada Perang Tujuh Tahun 1756–1763), apabila penempur kedua-dua pihak akan melancarkan serangan pada waktu subuh atau senja nautika.

Aram astronomi

Di sesetengah tempat (jauh dari pencemaran cahaya bandar, cahaya bulan, aurora, dan lain-lain sumber cahaya), di mana langit cukup gelap untuk menjalankan hampir semua pemerhatian astronomi, ahli-ahli astronomi boleh dengan mudah membuat cerapan sumber titik seperti bintang semasa dan selepas aram astronomi pada waktu petang dan kedua-dua sebelum dan semasa aram astronomi pada waktu pagi. Walau bagaimanapun, beberapa pemerhatian kritikal, seperti objek resap malap seperti nebula dan galaksi, mungkin memerlukan pemerhatian di luar had aram astronomi. Secara teorinya, bintang paling malap yang boleh dikesan oleh mata kasar (kira-kira magnitud keenam) akan boleh dilihat pada waktu petang ketika senja astronomi, dan menjadi tidak kelihatan ketika fajar astronomi.

Walau bagaimanapun, di tempat-tempat lain, terutamanya mereka yang mempunyai seri langit, aram-temaram astronomi mungkin hampir tidak dapat dibezakan dari malam. Pada waktu malam, ketika aram astronomi masih belum berakhir dan pada waktu pagi apabila aram astronomi telah pun bermula, kebanyakan pemerhati kasual akan mempertimbangkan keseluruhan langit gelap sepenuhnya. Disebabkan pencemaran cahaya, pemerhati di beberapa kawasan, secara amnya di bandar-bandar besar, mungkin tidak mempunyai peluang untuk melihat walaupun bintang magnitud keempat, tanpa mengira kehadiran sebarang aram-temaram, dan untuk mengalami langit benar-benar gelap.